Zioła w służbie zdrowiu: alpinia lekarska na niestrawność i nadciśnienie

Tradycyjne zastosowanie

Poniższe zastosowania oparte są na tradycji, teoriach naukowych lub/i badaniach o ograniczonym zakresie. Trzeba jednak zaznaczyć, że zioło nie zostało gruntownie przetestowane na ludziach, a bezpieczeństwo i skuteczność nie zawsze były udowodnione.

Alpinia może być pomocna przy następujących dolegliwościach: choroby alergiczne, anafilaksja, nadciśnienie, stany zapalane, zakażenia pasożytnicze, zapalenie stawów, rak, choroby sercowo-naczyniowe, demencja, cukrzyca, niestrawność, gorączka, wzdęcia, zaburzenia przewodu pokarmowego, hiperlipidemia, zaburzenia jelitowe, białaczka, nudności, zaburzenia neurologiczne, choroba morska, choroby skóry, owrzodzenia. Ponadto zioło wykazuje działanie: przeciwbólowe, bakteriobójcze, grzybobójcze, przeciwskurczowe, przeciwutleniające, pobudzające.

Dawkowanie

Poniżej podane dawki nie są uzasadnione badaniami naukowymi, ale tradycyjny zastosowaniem i opiniami biegłych. Typowa dawka alpinii to jedna filiżanka herbaty wypijana 30 minut przed posiłkami. Herbatę przygotowuje się zaparzając 0,5-1 grama zioła w 150 ml gorącej wodzie przez 10 minut.

Nie ma obecnie wystarczających dowodów naukowych, aby zalecić stosowanie zioła u dzieci.

Bezpieczeństwo

Alpinia jest powszechnie uważana za dobrze tolerowaną, choć zanotowano określone skutki uboczne, wśród nich są: obniżenie ciśnienia krwi, świąd, powolne ruch, diureza, dłuższy czas snu. Zauważono także podwyższoną ilość krwinek czerwonych u osób stosujących alpinię.

Zioła nie poleca się u pacjentów ze stwierdzoną alergią. Ponadto rekomenduje się ostrożność w stosowaniu alpinii u osób chorych na cukrzycę, u pacjentów zażywających leki obniżające poziom cukru, u chorych na zaburzenia równowagi elektrolitowej, u ludzi z niskim ciśnieniem krwi.

Interakcje

Alpinia może zwiększyć produkcję kwasu żołądkowego, a tym samym zmniejszać skuteczność leków zobojętniających, w tym H2-blokerów. Zioło może również wchodzić w interakcje z inhibitorami pompy protonowej (IPP).

Ponieważ u osób stosujących alpinię notuje się zmniejszenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi, zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów przyjmujących leki, które zmieniają ciśnienie krwi ze względu na ryzyko działań dodatkowych.

Ponadto roślina może działać jako środek moczopędny. U pacjentów przyjmujących inne leki, które mają podobny efekt, należy więc ograniczyć zażywanie alpinii. Co więcej zioło może obniżyć poziom cukru we krwi. Trzeba zatem zachować ostrożność u pacjentów z cukrzycą, którzy przyjmują leki doustne zmniejszające stężenie cukru we krwi lub insuliny.